نژاد پامرانین

نژاد پامرانین در حال حاضر یکی از محبوب ترین‌هاست که مهم‌ترین دلیلش، جثه کوچک و ظاهر بامزه‌شان است.

تاریخچه

پامرانین در منطقه باستانی پومرانیا  که در حال حاضر بین آلمان و لهستان قرار دارد، پرورش یافته. برخلاف پامرانین‌های الان، در اوایل پرورش این نژاد بسیار درشت جثه بودند. اساسا هم سگ گله بودند و دام و آهوها را کنترل می‌کردند.این نژاد در یونان باستان محبوب و بعدها در رم نیز مورد توجه قرار گرفتند و به عنوان سگ مورد علاقه زنان ثروتمند شناخته می‌شدند.

پامرها توسط FCI در گروه پنجم سگ‌های تیپ اشپیتز پذیرفته شده‌اند. استاندارد وزنی فعلی این نژاد بین 1.8 تا 3 کیلوگرم هست، هرچند در زمان قدیم پامرانین‌هایی با وزن حدود 25 کیلوگرم هم وجود داشته‌اند.

انواع پامرانین

• پامرانین خرسی

• پامرانین روباهی

• پامرانین عروسکی

تفاوت‌های اصلی بین پامر خرسی، روباهی و عروسکی در موارد زیر خلاصه می‌شود:

1. شکل صورت:
   • پامر خرسی: صورت گرد و پوزه کوتاه‌تری دارد، که به صورت خرس شبیه است.
   • پامر روباهی: صورتی باریک و بلندترین پوزه را میان پامرانین‌ها دارند که صورت آنها شباهت زیادی به روباه دارد.
   • پامر عروسکی: صورت گردتر و بامزه‌تری دارد، و معمولاً به دلیل اندازه کوچک و صورت شیرین خود به «عروسکی» معروف است.
2. اندازه:
   • پامر خرسی و روباهی: معمولاً از نظر اندازه تفاوت زیادی ندارند، ولی پامر خرسی کمی بزرگ‌تر از پامر عروسکی است.
   • پامر عروسکی: کوچک‌ترین اندازه را دارد و معمولاً در مقایسه با سایر انواع پامرانیان‌ها ظاهری کوچکتر و ظریف‌تر دارد.
3. نوع پوشش:
   • پامر خرسی: پوشش ضخیم‌تری دارد که به آن ظاهر پفی و شبیه به خرس می‌دهد.
   • پامر روباهی: پوشش کمی صاف‌تر و کم‌حجم‌تر از پامر خرسی دارد.
   • پامر عروسکی: پوشش نرم و بلندتر دارد، اما معمولاً کمی کم‌پشت‌تر از سایر انواع است.
4. چشم:
   • پامر خرسی و عروسکی: معمولاً چشمان گردتر و بزرگ‌تری دارند.
   • پامر روباهی: چشمان اغلب کوچک‌تری دارند.

این‌ها برخی از تفاوت‌ها هستند که می‌توانند به شما در شناسایی و تمایز بین این انواع مختلف پامرانیان کمک کنند.

شخصیت و آموزش پذیری

همه ما پامرها را خیلی بازیگوش و فعال میبینیم که همیشه آماده بازی کردن و ماجراجویی‌اند. بسیار باهوش و کنجکاو، و همیشه آماده یادگیری هستند. البته که ترکیب هوش بالا و کنجکاوی ممکن است گاهی باعث کلافگی و همچنین سرگرمی، در حین آموزش دادن شما شود. پس با دادن تشویقی، داشتن ارتباط خوب بدون خشونت و عصبانیت، می‌تواند در سرعت یادگیری آنها تاثیر بذارد. بهتر است که این هم به یاد داشته باشیم که دقیقا مانند ما انسان‌ها، هر پامرانینی منحصر به فرد است. بعضی از آنها ممکن است بازیگوش‌تر و اجتماعی تر و بلعکس باشند. توجه داشته باشید که پامر آموزش دیده، زندگی راحت‌تری خواهد داشت.

ویژگی‌های فیزیکی و انواع مختلف پامرانین‌ها

این سگ‌های کوچک و دوست داشتنی، اغلب به خاطر اندازه کوچکشان شناخته می‌شوند. همانطور که گفتیم، وزن آنها بین 1.8 تا 3 کیلوگرم است. با این حال گول جثه کوچک آنها را نخورید! پامرانین‌ها دارای پوشش مویی دولایه و پف دار هستند که آنها را بزرگ‌تر از چیزی که هستند نشان می‌دهد. چشمانی درخشان و هوشیار، پوزه ای ظریف و در نهایت دمی پرپشت که به شکل زیبا و خمیره روی پشتشان قرار گرفته.

رنگ

پامرانیان‌ها در طیف وسیعی از رنگ‌ها وجود دارند، از سفید خالص گرفته تا انواع سایه‌های قهوه‌ای و قهوه‌ای روشن، و حتی تا سیاه متمایل به ذغالی. حتی پامرانیان‌های چندرنگ و با الگوهای خاص هم وجود دارند.

محیط - سطح فعالیت - شرایط مختلف زندگی

این موجودات کوچک پرانرژی، بسیار سازگارند و می‌توانند در هر شرایطی به خوبی زندگی عالی داشته باشند، اما چند نکته وجود دارد. درسته که پامرها حتی در یک آپارتمان کوچک هم می‌توانند احساس راحتی داشته باشند، اما به شرط اینکه به اندازه کافی فعالیت ذهنی و بدنی داشته باشند بنابراین، زمان بازی منظم برای سلامتی جسمی و روانی بسیار ضروریست. تحریک ذهنی می‌تواند به شکل اسباب بازی‌های پازل مانند مخصوص سگ‌ها باشد.

سلامت

آلوپسی (ریزش مو)

پامرانیان‌ها ممکن است به ریزش موی قرینه‌ای در ناحیه شکم و ران‌ها مبتلا شوند که به آن آلوپسی گفته می‌شود. همچنین ممکن است پوست آن‌ها تیره شود (هیپرپیگمانتاسیون)، اما معمولاً این مشکل با خارش همراه نیست.

علت دقیق این وضعیت کاملاً مشخص نیست، بنابراین مراجعه به دامپزشک برای بررسی مشکلات هورمونی مانند بیماری کوشینگ یا کم‌کاری تیروئید ضروری است.

درمان قطعی برای آلوپسی وجود ندارد، اما در برخی موارد، ملاتونین و سایر داروها می‌توانند کمک‌کننده باشند.

هیپوگلیسمی (افت قند خون)

هیپوگلیسمی به کاهش ناگهانی سطح قند خون در سگ‌ها گفته می‌شود. این مشکل بیشتر در نژادهای کوچک و توله‌سگ‌های زیر ۳ ماه دیده می‌شود.

علائم افت قند خون:
✅ ضعف
✅ کاهش اشتها
✅ عدم تعادل و تلوتلو خوردن
✅ لرزش
✅ انقباضات عضلانی
✅ تشنج

علت اصلی هیپوگلیسمی معمولاً تغذیه نامناسب است. اگر پامرانیان شما دچار این مشکل شد، بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید.

دامپزشک می‌تواند رژیم غذایی مناسب و برنامه تغذیه‌ای صحیح را توصیه کند تا از بروز مجدد این مشکل جلوگیری شود. همچنین ممکن است ژل‌های گلوکز را پیشنهاد کند که در صورت افت ناگهانی قند خون، انرژی فوری به سگ می‌رسانند.

مشکلات چشمی

پامرانیان‌ها ممکن است به برخی از بیماری‌های چشمی دچار شوند، از جمله:

🔹 خشکی چشم (KCS): به دلیل کمبود تولید اشک ایجاد می‌شود و باعث التهاب و آسیب به قرنیه می‌شود. علائم آن شامل چشم‌های قرمز، دردناک، پلک زدن بیش از حد یا بسته نگه داشتن چشم‌ها است.

🔹 مشکلات مجاری اشکی: عفونت، ژنتیک یا التهاب می‌توانند منجر به اشک‌ریزی بیش از حد، لک‌های اشکی (اثر لکه‌های تیره زیر چشم)، یا مسدود شدن مجاری اشکی شوند.

🔹 آب‌مروارید: پامرانیان‌ها ممکن است به‌صورت ژنتیکی مستعد آب‌مروارید باشند که در صورت عدم درمان، می‌تواند به نابینایی منجر شود. این مشکل می‌تواند به دلیل دیابت شیرین نیز ایجاد شود. عمل جراحی، تنها راه درمان این مشکل است.

🔹 دیستیچیا (رشد غیرعادی مژه‌ها): در این وضعیت، مژه‌ها به سمت داخل و به سمت چشم رشد می‌کنند که باعث تحریک و حتی زخم قرنیه می‌شود.

در صورت مشاهده هرگونه تغییر در چشم‌های پامرانیان خود، از جمله تیرگی، قرمزی، ترشح، یا تغییرات بینایی، فوراً با دامپزشک مشورت کنید.

افتادگی نای (Collapsing Trachea)

افتادگی نای در سگ‌های کوچک بسیار رایج است و معمولاً باعث ایجاد سرفه‌هایی شبیه به صدای غاز می‌شود. این مشکل معمولاً در سگ‌هایی که با قلاده دور گردن راه می‌روند بیشتر دیده می‌شود.

نای یا نایژه چیست؟
نای لوله‌ای است که هوا را از گلو به ریه‌ها منتقل می‌کند. در افتادگی نای، حلقه‌های غضروفی نگهدارنده نای بیش از حد انعطاف‌پذیر و ضعیف می‌شوند، به طوری که هنگام تنفس، این حلقه‌ها روی هم می‌خوابند و ورود هوا به ریه‌ها دشوار می‌شود.

درمان افتادگی نای:

✅ مدیریت دارویی برای کاهش علائم
✅ جراحی در موارد شدید
✅ استفاده از قلاده کمری (هارنس) به جای قلاده گردنی برای کاهش فشار روی نای
✅ پرهیز از موقعیت‌های هیجانی و محرک‌هایی مانند دود سیگار

نتیجه‌گیری:

پامرانیان‌ها سگ‌های کوچک، دوست‌داشتنی و پرانرژی هستند که می‌توانند زندگی طولانی و شادی داشته باشند، اما مستعد برخی مشکلات سلامتی‌اند. مراجعات منظم به دامپزشک، تغذیه مناسب، ورزش کافی، و مراقبت ویژه از چشم، دندان و نای آن‌ها، کلید حفظ سلامت این نژاد زیباست.

ثبت دیدگاه